Stephen Simmons & Eric Fritsch

The Road Is A Lonely Place

Het was een fijn weerzien met Stephen. Ondanks zijn vele toeren had hij nog duidelijke en bijna grafische herinneringen aan zijn bezoek aan In the Woods in 2007 op onze vorige locatie. Zowel in de gesprekken tijdens de maaltijd als in zijn songs gaat het vaak over het fenomeen toeren. Eenzaamheid, altijd aan moeten staan en je elke keer opnieuw moeten verhouden tot nieuwe mensen die wat van je willen. Uiteraard kwam ook de keuze van Rod Picott naar voren, die bezig is met zijn laatste toer en twee weken geleden bij ons op het podium stond. Stephen denkt nog niet aan stoppen, maar snapt Rod wel. Stephen vindt vaak de rust in de geborgenheid van familie.  Geboren en getogen in een heel klein dorpje Woodsbury, Tennessee heeft hij van jongs af aan veel contact met zijn familie. Het is dan ook niet verwonderlijk dat zijn vorige album ‘Family’, geheel in teken stond van dit fenomeen. En zo vertelde hij, ook in Nederland heeft hij een paar ankerplaatsen die hij als familie ervaart en de broodnodige rust creëren tijdens een tournee. Het gaat dan in zijn optiek over authentieke relaties. Of zoals hij het verwoordt: “It makes me feel better when I tap into the truth.” Stephen vond het fijn om nu eindelijke eens te toeren met zijn vriend sinds lange tijd, Eric Fritsch die nog nooit in Europa was geweest.  En deze had het tot nu toe goed naar de zin. Eric is niet verwonderlijk van vaderskant van Duitse afkomst, zijn voorouders hadden zich rond 1880 in de USA gevestigd.  En zijn moeder is van Schotse afkomst. Een mengeling van invloeden zoals hij het zelf omschreef.

Familie als thema keert terug in ‘Grandpa’s Jacket’, dat Stephen nog regelmatig draagt als eerbetoon, omdat hij zich daarin goed voelt en het hem voorspoed lijkt te brengen. In gesprek met zijn grootmoeder stelde ze hem de vraag waarom hij zoveel murder-ballads had geschreven in een bepaalde periode. Na wat verder onderzoek snapte hij beter waarom zijn grootmoeder wat verontrust had gereageerd. Namelijk zijn overgrootvader had in opdracht iemand vermoord en was hiervoor na vele vluchtpogingen uiteindelijk op gepakt. Stephen had hierover verschillende krantenartikelen teruggevonden.  De vraag of zijn overgrootvader het echt gedaan had of  was gebruikt door een ander, is vooralsnog niet beantwoord.

In de song 'Circus' verteld Stephen over het soms krankzinnige rijgedrag op de Inter-states en hoe hij op een regenachtige avond met zijn vriendin aan zijn zijde op weg naar huis een zwaar beschadigde auto aantreft op de weg. Erom heen staan veel stilstaande auto’s. Er was een ongeluk gebeurd en hij zag net iemand een doek over het hoofd trekken van een vrouw die op de grond lag. Er stond iemand naast het slachtoffer die een paraplu op hield voor haar. Dit beeld bleef uren op zijn netvlies gebrand en was aanleiding voor gedachten over hoe fragiel ons bestaan eigenlijk is.

In de periode dat hij veel over religie en met name de duivel schreef besloot hij hier maar een heel album aan te wijden ‘Drink Ring Jesus”. Het bijzondere fenomeen van de maan aan de horizon, terwijl de zon nog schijnt werd door de poëtische observeerder Stephen omgezet in de song ‘Early Rising Moon’

Ook waren er hilarische verhalen on the road. Wakker worden na een nacht doorhalen en om je heen kijken en alles kwijt zijn; je gitaar, paspoort kleding etc. Om na geruime tijd te constateren niet beroofd te zijn, maar die nacht in de verkeerde hotelkamer te zijn beland.

Stephen en snarenwonder Eric stimuleerden elkaar op het podium en met name in afronding van de songs lieten zij zien dat zoals Keith Richard dat noemt; ‘The noble art of weaving’ volkomen meester zijn. Eric verwisselde ogenschijnlijk achteloos van het ene instrument naar het andere. En heel af en toe hoorde je zijn passie voor Flamenco door schemeren in zijn behandeling van de snaren.

De door het publiek gevraagde encore werd unplugged gedaan. Vaak een lakmoesproef voor talent en voor deze proef slaagden zij met vlag en wimpel

Vanavond voelde on the road zijn niet als een lonely place. Fijne gesprekken, mooie muziek en met een van je beste vrienden op weg naar een plek om te slapen. Het leek wel of de herfstnacht minder koud was op deze zaterdag in oktober. Gelukkig stopt Stephen nog niet met toeren.

1.Fifty Bucks

2.Decoration Days

3.Spark

4.Boy Before The Man

5.Limavady Blues

6.Drink Ring Jesus

7.Amsterdam

8.Tomorrow Is Another Day

9.Shine

 

1.Brown Eyes (Woody Guthrie)

2.West

3.Early Rising Moon

4.Grandpa’s Jacket

5.Parchcorn Falls

6.Tracks

7.When It Rains

8.Traveling Strange

9.Circus

10.Come All Ye Fair And Tender Ladies /a.k.a. "Tiny Sparrow" or "Little Sparrow" (Traditional)

11.All The Time I've Got

12.Sad Song (Unplugged)

All songs written by Stephen Simmons

unless otherwise noted

Stephen Simmons /Vocals, Acoustic Guitar, Harmonica

Eric Fritsch / Electric- & Steel Guitar, Mandoline,

Backing Vocals