Hannah Aldridge & Lilly Hiatt
Hannah Aldridge is opgegroeid met de muziek uit Nashville en Muscle Shoals (bekend van de Muscle Shoals Studio). In beide steden groeide ze op en woonde ze met haar vader Walt Aldridge, een Muscle Shoals’ legende, songwriter, muzikant en producer (Ronnie Milsap, Travis Tritt). Hannah is opgeleid als klassieke pianiste. Zij begint pas eigen nummers te schrijven als ze eenentwintig is, tijdens haar opleiding voor sound-engineer aan de Middle Tennessee State University in Murfreesboro.. Haar eerste optredens doet Hannah in het befaamde ‘The Bluebird Café’. Na wat EP’s neemt ze “A Razor Wire” op met negen eigen songs en één song van Jason Isbell, die haar met zijn 400 Unit ook begeleid op deze song. Deze jonge zangeres heeft al een heel leven achter zich en dat is te horen. Hannah doet een double bill met Lilly Hiatt, ja de dochter van John en tevens de man die haar regelmatig bij staat. Maar ze kan het prima alleen. Luister maar naar haar laatste album: “Royal Blue.”
A southern night
Zowel Lilly als Hannah hebben zuidelijke roots, gekenmerkt door hun taalgebruik en spontane uitstraling. Ook de ambiance vol deed deze avond volledig aan de mysterieuze spanning die je ervaart als je door dit gebied van de US reist. Het deed vanavond denken aan de film “Body Heat” uit de jaren ’80. Een warme vochtige deken lag over Lage Vuursche, af en toe een forse regenbui en natuurlijk onweer. Er hing iets onheilspellends en ongrijpbaars in de lucht. Net als in de film leidt die sfeer naar een te verwachten climax. In dit geval klapte in de set van Lilly de geluidsinstallatie er uit. Zonder enkele aanwijsbare reden, behalve dat de natuur een spelletje met ons was aan gegaan. Als echte Southern Belles besloten Lilly en de in het publiek aanwezige Hannah in “a heartbeat”, we gaan gewoon akoestisch. De zaal leent zich er voor, de sfeer is goed en we gaan geen tijd verliezen aan het opzetten van de andere geluidsapparatuur. Hannah vertelde toen ze haar besluit bevestigde voor haar set, dat ze niet zo lang geleden als voorprogramma van de” Drive By Truckers”, ergens in Alabama hetzelfde had mee gemaakt. Toen was er veel kostbare tijd verloren gegaan om het op te lossen. Wat toen overigens niet gelukt is. Vandaar haar duidelijke keuze om de pauze niet te gebruiken om de boel te vervangen.
Lilly leek na dat ze overging op het spelen van versterkt naar akoestisch meer ontspannen te zijn. Een prachtige stem in combinatie met geanimeerde intro’s. Dat er deze tour wel meer dingen anders verlopen dan verwacht, bleek uit haar verhaal dat ze al zittende in het vliegtuig haar koffers met merchandise en gitaarkoffer haar vliegtuig zag worden uitgeladen, om te constateren dat deze spullen bij aankomst in Nederland niet waren mee gekomen. Op een geleende gitaar spelen is ook even wennen. Ironie gekoppeld aan levenservaring waren duidelijk terug te horen in haar lyrics in een song al “Jesus Would’ve Let Me Pick The Restaurant”, en kwetsbaarheid in: “Somebody’s Daughter” met een volwassen beschouwing van de relatie met haar beroemde vader.
De tweede set was voor Hannah, iemand die de balans gevonden heeft tussen een performer met ballen, die tevens kwetsbaar durft te zijn. Al een heel leven achter zich op een relatief jonge leeftijd en die weet waar ze voor staat. Sexy in de song; “Lie Like You Love Me”, over gefantaseerde seks met een heroïneverslaving als metafoor. Strijdbaar in “Parchman” over een vrouw op "death row", omdat ze haar man heeft vermoord, die haar jaren had mishandeld. Over het onrecht dat deze vrouw wordt aangedaan. Kwetsbaar en moeder in “Black and White” over haar zoon Jackson vernoemd naar favoriet Jackson Browne, waar ze verteld vast te lopen in de song en haar zoon vraagt: “Wat is nu het meest belangrijke ding in je leven”?. Jackson neemt zijn moeder mee naar boven en onder het bed staat een schoenendoos met stenen, munten e.d. In enkele zinnen de wereld van jongen van die leeftijd geschetst. In “Lonesome” is ze in een zin in staat om de gevoelens van een kind in echtscheiding weer te geven: “I don’t know who’s to blame, but the one thing that I’m sure of is lonesome goes both ways.” Dat moet gebaseerd zijn op eigen ervaring en dat blijkt ook zo te zijn verteld ze na de show. Veel therapie en nadenken hebben haar gemaakt tot wie ze nu is en ze kan met berusting kijken naar de toekomst, hoe ze wil dealen met haar ouders en wat ze belangrijk vind voor Jackson. Dit heeft ze mooi verwoord in de unreleased song “Aftermath”. Beide dames doen een in de kleedkamer flink geoefend duet met een Gillian Welch song, met zichtbaar plezier in de samenwerking.
Een terecht afgedwongen toegift en dan is het voorbij en daarmee ook ons seizoen. Als de dames tevreden vertrekken in de nog steeds onheils zwangere nacht met elektriciteit tussen de bomen, komt er een lichte bries op die de vochtige hitte wat minder maakt. Enigszins weemoedig de zomer tegemoet. “God do I love Southern Belles”!
Lilly Hiatt
1.Young Black Rose
2.The Axe (unreleased)
3.Jesus Would’ve Let Me Pick The Restaurant
4.People Don’t Change
5.Get This Right
6.Peaches (unreleased)
7.3 Days
8.You Don’t Know (unreleased)
9.Let Down
10.Big Bad Wolf
11.Knew You Were Coming
12.Somebody’s Daughter
All tracks by Lilly Hiatt
Lilly Hiatt|vocals, acoustic guitar
Hannah Aldridge
1.Aftermath (unreleased)
2.Lie Like You Love Me
3.Love Shouldn’t Hurt So Bad [Hannah Aldridge/Don Gallardo] (unreleased)
4.Razor Wire
5.Parchman
6.You Ain’t Worth The Fight
7.Black And White
8.Miss Ohio [Gillian Welch] *
9.Gold Rush [Hannah Aldridge/Ashley McBride] (unreleased)
10.Howlin’ Bones
11.Lonesome
12.Old Ghost
All tracks by Hannah Aldridge except where noted
Hannah Aldridge|vocals, acoustic guitar
* Lilly Hiatt, harmony vocals